ks. Jan Miazek
Post Communionem – modlitwa dziękczynna po Komunii
Artykuł pochodzi z miesięcznika "Msza Święta" nr 12, grudzień 2011
wydrukuj ten artykułModlitwa po Komunii dawniej
Modlitwa po Komunii należy do zmiennych modlitw Mszy Świętej, którymi są: kolekta, modlitwa nad darami i właśnie modlitwa po Komunii. Powstały one w starożytności, kiedy kształtował się schemat modlitw mszalnych, który przetrwał do dziś. Ostateczne przejście w liturgii z języka greckiego na łacinę stało się okazją do wprowadzenia nowych form modlitewnych, odpowiadających kulturze i mentalności rzymskiej. Wymienione trzy oracje miały identyczną funkcję – każda z nich zamykała określone obrzędy mszalne. Kolekta kończyła obrzędy wstępne, modlitwa nad darami – obrzędy przygotowania darów, zaś modlitwa po Komunii – obrzędy związane z Komunią Świętą. Starożytne Sakramentarze Gelazjańskie tej ostatniej oracji mszalnej nadały nazwę Modlitwa po Komunii, była ona bowiem rzeczywiście odmawiana po Komunii i w swej treści nawiązywała do przyjętej Eucharystii. W Sakramentarzu Gregoriańskim ta oracja nosiła nazwę Modlitwa na zakończenie, co wskazywało, że kończy ona obrzędy komunijne i zarazem całą celebrację eucharystyczną. Mszał Rzymski, dawny i obecny, używa nazwy Modlitwa po Komunii.
Powstanie Modlitwy po Komunii, istniejącej właściwie we wszystkich liturgiach wschodnich i zachodnich, wiązało się z pragnieniem, aby sprawowanie Eucharystii zakończyć specjalną modlitwą. W starożytności chrześcijańskiej dbano o to, aby wierni nie opuszczali zgromadzenia bezpośrednio po przyjęciu Komunii Świętej. (...)
