ks. Stefan Szymik MSF
Brama niebios
Artykuł pochodzi z miesięcznika "Msza Święta" nr 10, październik 2011
wydrukuj ten artykułMatka Bożego Syna cieszyła się pełnią jedności i komunii z Bogiem w sposób wyjątkowy. Maryja, jak uczy Kościół, nie znała skutków grzechu prarodziców i trwała w nieprzerwanej przyjaźni z Bogiem, stąd także jest Ona najpiękniejszym przykładem jedności stworzenia ze swoim Stwórcą.
Wyjątkowość Maryi w historiozbawczym planie Boga określiły zwięzłe słowa Archanioła Gabriela: „Bądź pozdrowiona, pełna łaski, Pan z Tobą, błogosławiona jesteś między niewiastami” (Łk 1,28). Słowa Archanioła ukazują szczególne wybranie Maryi jako Matki Bożego Syna, a równocześnie objawiają Jej niezwykłe uprzywilejowanie, które wyraża się pełnią łaski i obecności Boga. Maryja, napełniona Duchem Świętym, jest świątynią Boga i mieszkaniem Bożego Syna. Jest „Bramą życia”, przez którą przyszedł Zbawiciel, i jest „Bramą niebios”. Tak w pierwszych wiekach Maryję nazwali ojcowie Kościoła, nawiązując w ten sposób do Księgi Rodzaju, kiedy to po grzechu i upadku Bóg wypędził ludzi i zamknął przed nimi bramy rajskiego ogrodu. Obiecane wtedy zwycięstwo nad wężem, mające być dziełem Potomka zrodzonego z Niewiasty, proroczo zrealizowało się w życiu Maryi. Dzięki Niej na nowo została otwarta brama prowadząca do zbawienia, pełni pokoju i przyjaźni z Bogiem (zob. (...)
