ks. Edward Szymanek SChr
Królestwo Boże w Piśmie Świętym
Artykuł pochodzi z miesięcznika "Msza Święta" nr 11, listopad 2011
wydrukuj ten artykułObraz bóstwa na starożytnym Bliskim Wschodzie łączył się zawsze z pojęciem królewskości. Bóg – tak było na przykład w Egipcie, w Babilonii – był królem panującym nad światem i ludźmi. Objawienie Boże dane Izraelowi włączyło ten rys kulturowy w swoją treść i dlatego Bóg Narodu Wybranego, Jahwe, też ukazał się jako Król całego świata i każdego człowieka. Prześledźmy więc okresy rozwoju myśli pogłębiającej obraz królowania Bożego – aż do Syna Bożego, który stał się człowiekiem i nazwał się Królem nie z tego świata. Choć pełnia Królestwa Bożego – Chrystusowego – objawiła się w Nowym Testamencie, to jednak jej zaczątki zaistniały już w Starym Testamencie.
KRÓLESTWO BOŻE W STARYM TESTAMENCIE
Zauważmy najpierw wielką różnicę pomiędzy Izraelem a otaczającym go światem. W Egipcie faraon był wcieleniem Horusa i dlatego wszelkie zarządzenia władcy miały ze swej natury charakter boski, a także wszelkie akty kultu sprawował właśnie faraon. W Babilonii również król, jako wybraniec Marduka, sprawował władzę cywilną i wojskową w jego imieniu, był także najwyższym kapłanem. Królowie więc byli pośrednikami między bóstwem i ludźmi, dzięki czemu wszystkie dobrodziejstwa udzielane przez bogów: sprawiedliwość, zwycięstwo, pokój, a także owocność ziemi oraz płodność ludzi i zwierząt były dobrodziejstwami udzielanymi przez tychże władców. (...)
