ks. Stefan Szymik MSF
Nieszczęsny ja, człowiek!
Artykuł pochodzi z miesięcznika "Msza Święta" nr 04, kwiecień 2011
wydrukuj ten artykułRefleksja nad komunią człowieka z Bogiem w jej wymiarze biblijnym nie może pominąć tego, co tę komunię zniszczyło i nadal niszczy, to jest prawdy o ludzkiej grzeszności. Obecności grzechu w życiu człowieka nie można zaprzeczyć, jak nie można nie widzieć jego zgubnych, a często tragicznych skutków.
Biblia opowiada o istnieniu niezwykłego miejsca, które autor natchniony nazwał „ogrodem Eden”, a my nazywamy je „Rajem”. Pierwsi rodzice żyli w tym niezwykłym miejscu, obdarzeni pełnią szczęścia i nadnaturalnymi darami, pozostając w przyjaźni z Bogiem. Ich udziałem był biblijny szalom – pełnia pokoju i harmonii ze światem stworzonym i Stwórcą. Pierwszej parze ludzkiej Bóg udzielił także daru nieśmiertelności. Myśl o powszechnej rajskiej szczęśliwości autor natchniony ukazał w sposób dostępny i zrozumiały dla niego i dla ludzi jemu współczesnych, jako zamieszkanie pośród zielonych pól i ogrodów obficie nawodnionych i jako przebywanie w cieniu drzew, które rodziły pyszne owoce (Rdz 2,4-25). Abstrakcyjną ideę nieśmiertelności, szczęścia czy dobrobytu starożytny autor wyraził konkretnie i dotykalnie. Podobnym językiem obrazu, metafory i symbolu opowiedział o upadku i grzechu pierwszych ludzi.
Stworzony na obraz Boży człowiek był w przyjaźni ze swoim Stwórcą. (...)
