ks. Jan Miazek
Piąta Modlitwa eucharystyczna. Cz. II.
Artykuł pochodzi z miesięcznika "Msza Święta" nr 02, luty 2011
wydrukuj ten artykułPrzystępując do drugiej części rozważań nad Piątą Modlitwą eucharystyczną, przypomnijmy, że posiada ona części niezmienne oraz zmienne. Części zmienne to prefacja i modlitwa wstawiennicza; powstałe w ten sposób cztery formy Modlitwy mają swoje tytuły. W pierwszej części omówiliśmy elementy niezmienne i pierwszą formę Modlitwy, teraz chcemy przedstawić trzy pozostałe. Zaznaczmy, że trzymamy się dotychczasowej kolejności form zawartej w Mszale obecnie używanym w naszych kościołach.
B. JEZUS NASZĄ DROGĄ
Prefacja tej drugiej formy Modlitwy zaraz na wstępie zwraca się do Boga wielkiego i miłosiernego. Łączy w jedno wielkość i miłosierdzie Boga, które my, ludzie, mamy skłonność rozdzielać. Wielkość Boga łączymy bardziej z Jego sprawiedliwością niż z miłosierdziem. Liturgia widzi to inaczej, powie na innym miejscu, że Bóg przez przebaczenie i litość najpełniej okazuje swoją wszechmoc (kolekta 26. niedzieli w ciągu roku). Zbliżając się do Boga wielkiego, przychodzimy zarazem do Boga miłosiernego. Podobnie składamy dziękczynienie Bogu wielkiemu i miłosiernemu. Prefacja podaje też motyw naszego dziękczynienia: Bóg wielki i miłosierny stworzył świat i strzeże go z nieskończoną miłością. Znów łatwiej nam jest wyznawać, że Bóg stworzył świat, niż wierzyć w Jego pełną miłości opiekę nad światem. (...)
