o. Adam R. Sikora OFM
Chrystus – Baranek Boży.
Artykuł pochodzi z miesięcznika "Msza Święta" nr 01, styczeń 2011
wydrukuj ten artykułW czasie Mszy Świętej kapłan zapraszający wiernych na Ucztę Pańską ukazuje Jezusa Eucharystycznego i wskazuje na Niego jako na „Baranka Bożego, który gładzi grzechy świata”. Słowa te są niemal identyczne ze świadectwem o Panu Jezusie złożonym przez Jana Chrzciciela, a zapisanym przez św. Jana Ewangelistę (J 1,29). Jedyną różnicą jest liczba mnoga słowa „grzechy”, gdyż w tekście Ewangelii jest w tym miejscu liczba pojedyncza: „grzech”. Zanim wyjaśniony zostanie powód tej różnicy, najpierw spróbujmy skupić uwagę na tym szczególnym, niespotykanym poza czwartą Ewangelią określeniu przypisanym do Chrystusa, jakim jest „Baranek Boży”. Owszem, należy podkreślić, że tytuł „Baranek Boży” w całej Biblii stanowi najoryginalniejszy tytuł mesjański.
Nie ulega wątpliwości, że określenie to musiało już być znane uczniom Chrystusa, jako określenie Mesjasza, skoro natychmiast, gdy Jan Chrzciciel nazwał Jezusa w taki właśnie sposób, ci poszli za Nim. Jednak pozostaje pytanie, w jaki sposób Jan i uczniowie rozumieli ten tytuł? Stary Testament znał bowiem co najmniej trzy figury baranka, do których Jan mógł nawiązać.
Przed próbą znalezienia odpowiedzi na tę kwestię należy zwrócić uwagę na dwuczęściowy charakter wypowiedzi Jana o Baranku Bożym. (...)
