ks. Jan Sochoń
Communio Sanctorum.
Artykuł pochodzi z miesięcznika "Msza Święta" nr 11, listopad 2010
wydrukuj ten artykułKtóż z nas nie myśli o wydarzeniach, które nastąpią, kiedy dobiegnie kresu nasze osobiste życie, zamilkną głosy historii, przyjdzie śmierć wszelkiego istnienia. Nauki empiryczne nie mają w tym względzie wiele do powiedzenia, natomiast nauki teologiczne, owszem, choć i tutaj z oczywistej racji sprawa nie jest zbyt prosta. Ludzka wiara stanowi żywe doświadczenie, wielorako powiązane ze wszystkimi wymiarami życia: z polityką, gospodarką, filozofią bądź sztuką. W nowych sytuacjach i kontekstach wierze stawia się wciąż nowe pytania, które rzucają niespodziane światło na nią samą i sprawiają, że wydobywamy z niej treści dotychczas niedostrzegane albo nieuwzględniane z należną im ostrością.
Dlatego też wielu teologów pyta dzisiaj z przejęciem: czy chrześcijańskie orędzie eschatologiczne jest jeszcze wiarygodne, czy wszelkiego rodzaju wyobrażenia o końcu świata, narosłe w historii kultury europejskiej, nie stanowią już tylko znaku religijnej fantazji? Czy rzeczywiście będziemy po stronie zbawienia stanowili jedną wspólnotę z Bogiem (communio sanctorum), co zresztą przyjmujemy jako tajemnicę wiary i wyznajemy w Credo? Nikt też obecnie nie traktuje poważnie badaczy, którzy na podstawie aluzji biblijnych przekonują na przykład, że w niebie zostanie zachowana różnica płci. (...)
