ks. Jan Kracik
W sobie nosisz tajemnicę Krzyża. O relikwiach Krzyża Świętego.
Artykuł pochodzi z miesięcznika "Msza Święta" nr 09, wrzesień 2010
wydrukuj ten artykuł„Oto drzewo Krzyża, na którym zawisło zbawienie świata” – obwieszcza celebrans wielkopiątkowej liturgii, wzywając wiernych do oddania czci znakowi naszego zbawienia. Zebrani podchodzą, aby z szacunkiem ucałować drzewo, choć ono tylko wyobraża tamto drzewo, „które święta Krew polała, co z Baranka wypływała”. W trzymanym przez ministrantów krzyżu nie ma ani milimetra sześciennego Krzyża z Golgoty. Pogłębianiu autentycznych przeżyć duchowych, doświadczanych przez miliony uczestników wielkotygodniowych obrzędów to jednak nie przeszkadza. Raczej przeciwnie. Mogą bowiem, jak kilka pokoleń pierwszych chrześcijan, nie znających kultu relikwii, skupić się na tym, co stanowi istotę Chrystusowego nauczania o Jego i człowieczym krzyżu.
Za to udający się do miejsc, które chlubią się posiadaniem cząstki prawdziwego Krzyża, zaabsorbowani są dodatkowym przeżyciem dwoistej natury. Wzruszenie spowodowane spotkaniem z narzędziem Męki Pańskiej zakłócają nieuniknione pytania: jaki jest stopień pewności, że ta konkretna drzazga w relikwiarzu rzeczywiście pochodzi z Krzyża Chrystusowego? Tego, który dopiero po 300 latach od śmierci Jezusa miała odnaleźć święta Helena? Na czym opiera się opis tego wydarzenia? Historia to czy legenda? Stan fundamentów chrześcijaństwa nie zależy w żadnym stopniu od odpowiedzi na to pytanie. (...)
