Msza Święta - miesięcznik biblijno-liturgiczny

« powrót do numeru


Leszek Wątróbski
Polscy badacze Bajkału

Artykuł pochodzi z miesięcznika "Msza Święta" nr 07-08, lipiec-sierpień 2010

Bajkał to jezioro tektoniczne w azjatyckiej części Federacji Rosyjskiej, nazywane przez miejscowych „błękitnym okiem Syberii” albo „Syberyjskim morzem”. Jest ono najstarszym i najgłębszym jeziorem świata (drugim pod względem powierzchni w Azji i siódmym na świecie). Charakteryzuje je wielkie bogactwo flory i fauny. Ocenia się, że występuje w nim blisko 2000 gatunków roślin i zwierząt. W roku 1996 Bajkał wraz z przyległymi terenami został wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO.     Jezioro ma też duże znaczenie dla żeglugi i rybołówstwa. Dwa największe porty nad Bajkałem to Ust-Barguzin i Siewierobajkalsk. W okolicach Bajkału przebiega kolej transsyberyjska i kolej bajkalsko-amurska. Wśród badaczy Bajkału byli też i Polacy: Wiktor Godlewski, Benedykt Dybowski, Aleksander Czekanowski i Jan Czerski.

Wiktor Godlewski (1833-1900) w 1864 został zesłany za udział w powstaniu styczniowym na Zabajkale w Syberii Wschodniej. Rok później zetknął się tam z Benedyktem Dybowskim, z którym przebywał w Kułtuku, gdzie prowadzili razem badania fauny i flory Bajkału. Założyli tam stację meteorologiczną, skonstruowali potrzebne przyrządy i mierzyli głębokość jeziora oraz wahania poziomu jego wód. W latach 1871‑1875 wspólnie z Benedyktem Dybowskim uczestniczył w wyprawach bajkalskich i syberyjskich. (...)

Uwaga! To jest tylko fragment artykułu. Pełną wersję przeczytasz w numerze dostępnym w Wydawnictwie Hlondianum:

« powrót do numeru