ks. Helmut Jan Sobeczko
Teologiczne treści i znaczenie obrzędów przygotowania darów ofiarnych
Artykuł pochodzi z miesięcznika "Msza Święta" nr 05, maj 2010
wydrukuj ten artykułObrzędy przygotowania darów ofiarnych należą do drugiej części Mszy Świętej, zwanej liturgią eucharystyczną. Wprawdzie soborowa konstytucja liturgiczna mówi o dwóch częściach, z których „niejako składa się Msza Święta, mianowicie liturgia słowa i liturgia eucharystyczna”, ale mocno podkreśla, iż obie „tak ściśle łączą się ze sobą, że stanowią jeden akt kultu” (KL 56). Rzeczywiście, liturgia słowa w sposób istotny wprowadza w liturgię eucharystyczną. Usposabia i przygotowuje wiernych do włączenia się w Ofiarę Chrystusa, która uobecnia się mocą Ducha Świętego w Modlitwie eucharystycznej (po anamnezie). Zanim to nastąpi, uczestnik, umocniony słowem Bożym, powinien potwierdzić konkretnym gestem miłości swoją gotowość przyłączenia się do Ofiary Chrystusa, dlatego część Mszy Świętej, którą nazywamy przygotowaniem darów ofiarnych, możemy nazwać „sprawdzianem naszej miłości”, która jest źródłem każdej ofiary.
W swoim rozwoju historycznym, i tak jest do naszych czasów, przygotowanie darów ofiarnych miało podwójny cel: przynoszono dary chleba i wina na celebrację Eucharystii, a także zbierano (przynoszono) dary dla biednych. Oba te cele należy traktować łącznie. Początkowo obrzęd składania darów był bardzo prosty. Celebrans przyjmował dary, umywał ręce i kończył obrzęd modlitwą nad darami (super oblata). (...)
