ks. Jan Hadalski SChr
Od Redaktora. Światło na oświecenie pogan…
Artykuł pochodzi z miesięcznika "Msza Święta" nr 02, luty 2010
wydrukuj ten artykułPowyższy tytuł to fragment antyfony towarzyszącej procesji ze świecami w święto Ofiarowania Pańskiego, wyjęty z ewangelijnego kantyku Symeona. Oczywiście, tym światłem był i jest Chrystus. Przywołuję te słowa w kontekście celebracji owego święta, pamiętając, że jeszcze nie tak całkiem dawno myśl o „poganach” kierowała nas w stronę odległych kontynentów, prawie nieznanych ludów, do których z trudem docierają misjonarze z orędziem Ewangelii. A dziś? Dziś mam nieodparte wrażenie, że to „Światło na oświecenie pogan” musi zapłonąć na nowo w sercu krajów o tak zwanej chrześcijańskiej cywilizacji i kulturze. Kiedy patrzymy na poczynania doktrynalne niektórych chrześcijańskich Kościołów, na coraz bardziej dziwaczne prawodawstwo różnych państw, na postawione na głowie rozumienie i stosowanie podstawowych dla człowieka wartości od życia i wolności począwszy, to trudno nie stwierdzić, że „pogan” nie trzeba szukać daleko – może sami coraz bardziej powinniśmy się do nich zaliczyć!? Wszyscy musimy pragnąć, aby na nowo oświecił nas Chrystus!
W naszym miesięczniku refleksja związana ze świętem Ofiarowania idzie jednak w nieco innym, bardziej optymistycznym kierunku. Ks. Jan Sochoń proponuje nam swoisty „esej o ofiarowaniu” siebie Bogu i ludziom.
W lutowym numerze Mszy Świętej kończymy rozpoczęte w listopadzie ubiegłego roku omawianie mszalnej liturgii słowa. Pozostały dwa tematy: wyznanie wiary i modlitwa powszechna. Z zasłuchania się w Boże słowo płynie odpowiedź wiary, dawana przez uczestników liturgii w formie wypowiadanego osobiście (wierzę!), a jednocześnie we wspólnocie Kościoła „Credo”, oraz odpowiedź miłości w formie modlitwy obejmującej swym zasięgiem różne potrzeby Kościoła i świata, modlitwy, która pomaga nam rozumieć, czym jest powszechność Kościoła, i poczuć się tym Kościołem. Tematy te na naszych łamach od strony historycznej, teologicznej i pastoralnej podejmują liturgiści: ks. Czesław Krakowiak i ks. Jan Miazek. Artykuły uzupełniają – w dziale „Z nauczania Kościoła” – zebrane wypowiedzi Magisterium. W ramach omawiania liturgii słowa nie może zabraknąć także teologicznego spojrzenia na miejsce, z którego słowo Boże jest głoszone. Na temat ambony, która jest „stołem słowa Bożego”, pisze historyk sztuki, ks. Marian Cynka. W nasz temat wpisuje się także tekst o księgach liturgicznych przeznaczonych do śpiewu, kończący cykl artykułów poświęconych księgom używanym do sprawowania Eucharystii.
W kontekście lutowych wydarzeń katechetom i rodzicom przydatny może być artykuł ks. Jarosława Staszewskiego, który chce „ocalić św. Walentego”, oraz konspekt katechezy dla młodzieży autorstwa Liliany Florek o wielkopostnej ascezie chrześcijańskiej, ze szczególnym akcentem na post. Z kolei wielkopostnym kaznodziejom proponujemy zestaw rozważań pasyjnych ks. Leszka Smolińskiego, zamieszczony w dodatku homiletycznym obok niedzielnych homilii dla dzieci, młodzieży i dorosłych.
Wszystkim życzę dobrej lektury!
