kl. Paweł Guzik SChr
ABC Liturgii: "aby na imię Jezusa zgięlo sie każde kolano..."
Artykuł pochodzi z miesięcznika "Msza Święta" nr 01, styczeń 2010
wydrukuj ten artykułKontynuując rozważania o postawach i gestach w liturgii, tym razem uwagę skupimy właśnie na gestach. Przez gesty w liturgii rozumie się naturalne ruchy, szczególnie rąk, twarzy i całego ciała, które towarzyszą, wzmacniają, niekiedy zastępują komunikację słowną. O gestach możemy powiedzieć, że jest to „mowa ciała”. Często pełnią one rolę słowa, są bogate w treści, coś mówią, objawiają, są zewnętrznym wyrazem naszych uczuć, radości, miłości, zaufania, wiary, a także zachwytu i szacunku. Wykonywane z wielką starannością, pomagają w poznawaniu Pana Boga, Jego wielkości i miłości, skutecznie przybliżają nas do Niego. Jak cała celebracja i gesty muszą odznaczać się pięknem i szlachetną prostotą (OWMR 42). Jednym z gestów liturgicznych, z którymi spotykacie się jako ministranci i lektorzy, jest przyklękanie.
Gest przyklęknięcia (nie mylić z klękaniem, postawą klęczącą) wykonujemy zarówno poza liturgią, jak i podczas sprawowania świętych obrzędów. Na przykład kiedy wchodzimy do kościoła, już po kilku krokach przyklękamy przed tabernakulum. (...)
