kl. Bartłomiej Urbanowicz SChr
Znak jedności... – czyli o postawach i gestach w liturgii
Artykuł pochodzi z miesięcznika "Msza Święta" nr 12, grudzień 2009
wydrukuj ten artykuł„Zachowanie przez wszystkich uczestników jednolitych postaw ciała jest znakiem jedności członków chrześcijańskiej wspólnoty zgromadzonych na sprawowanie świętej liturgii: wyrażają one bowiem i kształtują duchowe przeżycia uczestniczących” (OWMR 2002, nr 42).
W dwóch poprzednich numerach miesięcznika „Msza Święta” przyglądaliśmy się bliżej postawom naszego ciała w czasie liturgii. Podczas Mszy Świętej zasadniczo przybieramy trzy postawy: stojącą, siedzącą oraz klęczącą. W tym numerze w ogólny sposób spróbujmy podsumować, czym są nasze postawy i gesty w liturgii i co przez nie wyrażamy.
Jako istoty cielesno-duchowe modlimy się nie tylko poprzez słowa, ale także naszym ciałem, dlatego jest tak ważne, aby nasze postawy i gesty w czasie Mszy Świętej przepełnione były zarówno treścią, jak i miłością. Możemy zapytać: czym różni się postawa od gestu? Odpowiedź na to pytanie jest prosta, gdyż postawa dotyczy układu całego ciała, zaś gest jego części, najczęściej głowy lub rąk.
Zachowywanie przez wszystkich uczestników jednolitych postaw ciała jest znakiem jedności członków Kościoła zgromadzonych na sprawowanie świętej liturgii, gdyż – jak Kościół naucza – wyrażają one i kształtują duchowe przeżycia uczestniczących. (...)
