Msza Święta - miesięcznik biblijno-liturgiczny

« powrót do numeru


ks. Leszek Slipek
Proboszcz podpowiada. W grudniu warto by...

Artykuł pochodzi z miesięcznika "Msza Święta" nr 12, grudzień 2009

ADWENTOWE PROPOZYCJE DLA DZIECI
1) Kochane Dzieci, ważne jest, abyście w czasie Adwentu bardziej pomyślały o sprawieniu radości innym ludziom. Dlatego proponuję, żebyście własnoręcznie zrobiły specjalną świąteczną kartkę, napisały na niej świąteczne życzenia i wręczyły ją komuś, kto nigdy nie spodziewałby się takiego daru od Was.

Tekst życzeń mógłby być na przykład taki:
Już niedługo będziemy obchodzić pamiątkę przyjścia Chrystusa na świat, do wszystkich ludzi. Z tej okazji życzę Pani (Panu, Tobie) uśmiechu, pogody ducha i szczególnego pokoju w sercu i w myślach.
(Imię, nazwisko)
z parafii pw. …

2) Proponuję też Wam, abyście przygotowali (może razem z rodzicami lub dziadkami) domowy żłóbek. W noc Bożego Narodzenia Wasi rodzice położą w nim figurkę małego Pana Jezusa, ale wcześniej przez cały Adwent byłby całkowicie pusty. Zaś Wy kładlibyście w nim pojedyncze źdźbła siana po spełnieniu każdego dobrego uczynku. Oby było ich jak najwięcej na posłanie dla Nowonarodzonego. Obok żłóbka może stać świeca, którą będziemy zapalać podczas codziennej wieczornej adwentowej modlitwy.

UBIERANIE CHOINKI
Ubieranie choinki, w którym tak żywo uczestniczą dzieci, jest doskonałą okazją do tego, aby wszyscy członkowie rodziny weszli w radosne misterium Narodzenia Pańskiego. To okazja do wymiany zdań na temat historii biblijnej, na temat ludzkiej winy i Odkupienia, ale też do porozmawiania o Mędrcach ze Wschodu. Z pewnością także fenomen prowadzącej gwiazdy dostarcza sporo materiału dyskusyjnego, aż po współczesną astrologię.

Początki tradycji, z której wywodzi się dzisiejsza choinka, sięgają średniowiecza. W noc Bożego Narodzenia wystawiano spektakle, w których była przedstawiana między innymi scena wypędzenia Adama i Ewy z Raju. Elementem scenografii w tych przedstawieniach było drzewo poznania wiadomości dobra i zła. W Biblii nie ma informacji o tym, jakiego było ono gatunku, dlatego też w różnych obszarach geograficznych różnie je sobie wyobrażano. W Alzacji i Strasburgu drzewo to przedstawiano jako jabłoń. Jednak ponieważ 24 grudnia trudno znaleźć kwitnącą lub owocującą jabłoń, wybrano zielony świerk, na którym zawieszano jabłka. Tym bardziej że już wcześniej używano gałęzi świerkowych jako elementu zdobniczego w tym świątecznym okresie.

W noc Bożego Narodzenia grzech człowieka został odkupiony poprzez Wcielenie Chrystusa. Pieśni bożonarodzeniowe radośnie głoszą, że dzięki przyjściu Chrystusa została przywrócona rajska sytuacja. W XVII wieku w Alzacji i okolicach Salzburga na choince obok jabłek zaczęto więc wieszać również opłatki symbolizujące Chleb Eucharystyczny, Ciało Chrystusowe ofiarowane na odpuszczenie grzechów. Z czasem zamiast opłatków na drzewku zawieszano różne ciastka.

Później również obok opłatków, jabłek i słodyczy na choince pojawiły się wycięte z kolorowego papieru róże, będące staroniemieckim symbolem Bożego Narodzenia, oraz cienkie sreberka, które się poruszały i dzwoniły, uderzając o siebie, symbolizujące dary przyniesione przez Mędrców.

Z początkiem XVIII wieku zaczął się rozpowszechniać zwyczaj stawiania świeczek na choinkach. Świeczka ma również symbolikę biblijną, oznacza światło, które świeci w ciemności, a Chrystus jest Światłem Wszechświata.

Wreszcie w XIX wieku w Alzacji i Turyngii zaczęto wyrabiać bombki. Bombki wieszane na choince symbolizowały złożone przez Mędrców dary.

ŚWIĘTA NOC BOŻEGO NARODZENIA

W świętą Noc Bożego Narodzenia będziemy słuchać orędzia: „Dziś nam się narodził Zbawiciel” i w światłach świętej nocy wzniesie się do Boga nasz śpiew uwielbienia. Potrzeba, żebyśmy wtedy jeszcze raz sobie uświadomili, że Pan jest nam dany nie po to, abyśmy Go zamknęli w naszych odczuciach, lecz abyśmy Go dawali drugim. Bóg nas obdarowuje, abyśmy sami mogli obdarowywać innych.

Nie możemy świętować Bożego Narodzenia, jeśli nie myślimy o tych, dla których wszystkie światła zgasły, bo utracili wiarę, bo myślą, że wszystko jest bezpowrotnie stracone i są przerażeni, także o tych, którzy głodują i marzną, którzy z powodu wiary umierają w więzieniach i zakładach psychiatrycznych, którzy są zamknięci w obozach dla uchodźców, którzy są zmiażdżeni przemocą lub chorobą, którzy są upokorzeni przez ubóstwo i nienawiść. Ci muszą nas obchodzić!

Proponuję, abyśmy wszyscy w wigilię Bożego Narodzenia w oknach swoich mieszkań wystawili zapalone świece jako znak pamięci i łączności z nimi w imię Bożego pokoju. Taki znak będzie miał tym większą wartość, jeśli będzie wyrażony przez wielu ludzi. Te światła, jako gest głębokiej świadomości więzi międzyludzkiej, wobec wszystkich będą świadczyły o tym, że chrześcijanie to dzieci jednego Ojca, i ta prawda jest ważniejsza, niż to wszystko, co różni ludzi na tym świecie.

Może ktoś widząc zapaloną świecę, pomodli się za wszystkich potrzebujących tej modlitwy i ktoś z nich poczuje w tę Noc, że nie jest sam…

BOŻONARODZENIOWA PASTERKA
Pasterka – to Msza Święta o północy, która przesuwa swój moment wraz z krążeniem ziemi po kolei na różne kontynenty, kraje i ludy, jednoczy ludzi w tej świadomości, że dokonuje się coś największego w dziejach człowieka. Ta wyjątkowa Msza Święta może zawierać szczególny znak owej powszechności – modlitwę wiernych w różnych językach. Niech poszczególne wezwania tej modlitwy wypowiedzą młodzi ludzie w kilku językach!

Uwaga! To jest tylko jeden artykuł z miesięcznika "Msza Święta". Pozostałe przeczytasz w numerze dostępnym w Wydawnictwie Hlondianum:

« powrót do numeru